اگه داستان محتوا نوسی من رو خونده باشید، اونجا براتون تعریف کردم که چطوری به دوره کارآموزی محتوا وارد شدم و با کمک آموزش هایی که دیدم محتوا نویسی رو حدودی یاد گرفتم.

بعد از مدتی که از مطالعات ابتدایی من توی دوره کارآموزی محتوا گذشت، قرار شد برای انجام تمرینات حرفه ای تر، نوشتن برای سایتی به نام شادیکار رو تجربه کنم. بد نیست بدونید که کار این سایت، فروش محصولاتی مثل مواد غذایی، لوازم التحریر، زیورآلات، کیف، عروسک و ... هست که توسط زنان سرپرست خانوار تحت پوشش جمعیت امام علی (ع) تولید میشن.

نوشتن برای یک سایت حرفه ای در عین این که تجربه جالبی بود، اما سختی های خودش رو به همراه داشت، چون من باید سرچ کردن برای نوشتن مقاله رو هم به صورت جدی یاد می گرفتم و تمرین می کردم. به علاوه باید راجع به موضوعی که قصد نوشتن اون رو داشتم، مطالب مرتبط رو از بین مقالات متعدد پیدا می کردم و بعد اون ها رو به زبون و درک خودم می نوشتم.

از اونجایی که موقع تولید محتوا، باید مستند صحبت کنی و تمام روش ها و مطالب مرتبط با موضوع رو بی کم و کاست در اختیار مخاطب قرار بدی، نوشتن مطالب و گذاشتن عکس های مرتبط با اون ها به خصوص در اوایل کار زمان زیادی از من می گرفت.

اما بالاخره من با وجود همه چالش هایی که در سر راهم قرار داشت، تونستم اولین متن خودم که در رابطه با آشپزی بود رو تموم کنم. این مقاله با عنوان چاشنی خورشت کرفس در 8 آذر سال 1399 در سایت شادیکار منتشر شد و من به جرات می تونم بگم که اون روز از خوشحالی بال درآوردم. خوشحالی من زمانی تکمیل شد که متوجه شدم این مقاله با کلید واژه های مخصوص خودش در رتبه اول گوگل قرار گرفته و همین موضوع باعث شد که من بیشتر برای نوشتن ترغیب بشم.

حالا باید در کنار آموزش های روزمره دوره، نوشتن و تولید محتوای متنی بر طبق تیترهای مرتبط با سایت شادیکار رو هم انجام می دادم تا بتونم به صورت حرفه ای تر با محتواسازی آشنا بشم. گاهی برای تولید محتوا مجبور بودم تا علاوه بر سایت های ایرانی از سایت های خارجی هم استفاده کنم و این مورد برای آدمی مثل من که مهارت چندانی در زبان انگلیسی نداشت، چالش های زیادی داشت چون برای ترجمه اون ها مجبور بودم که از گوگل ترنسلیت کمک بگیرم که البته بعضی اوقات ترجمه هاش قابل درک نبودن. اما به قول معروف کاچی به از هیچی. من با هر سختی که بود سعی می کردم مطالب رو به خوبی در کنار هم بچینم و محتوا رو آماده کنم.

کم کم این دوره به روزهای پایانی خودش نزدیک می شد و من از این موضوع خیلی ناراحت بودم، چون دوست داشتم که همچنان یاد بگیرم و به نوشتن و تولید محتوا ادامه بدم. البته بنا به تعهدی که داشتم، قرار بود که بعد از پایان دوره هم تا مدتی به نوشتن برای سایت شادیکار ادامه بدم، اما در هر حال این مدت تعهد هم پس از مدتی تموم میشد و من اصلاً دوست نداشتم که در همین نقطه متوقف بشم. اما خوشبخانه بعد از اون توی مجموعه تاسیسات 24 ساعته مشغول به کار شدم و این راه نه تنها تموم نشد، بلکه نقطه ای برای شروع مسیر جدیدی در زندگیم شد.

ثمین خطیبی- کارشناس محتوای تاسیسات 24 ساعته