خونه های قدیمی اغلب سیستم گرمایشی گرانشی داشتند که هیچ دمنده ای نداره. احتمالاً اون زمان ها زغال سنگ میسوزوندند.

در ادامه گرمای سوزوندن اون زغال سنگ بدون کمک هیچ دمنده ای، به این صورت می اومد بالا و در اتاق جا به جا میشد و از این دریچه برمی گشت.

اما امروزه با کمک سیستم های مدرن، ما می خواهیم گرما رو همینجا داشته باشیم، جایی که گرما بیشتر از همه از دست میره.

حالا بیا بریم زیرزمین رو ببینیم. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص اجزای موتورخانه مقالات اجزای موتورخانه ساختمان - بخش اول و اجزای موتورخانه ساختمان - بخش دوم را مطالعه کنید.

اینجا شواهد اینکه قبلاً خونه با زغال سنگ گرم میشده، رو میشه دید. اینجا محل نگه داری زغال سنگ بوده. زغالا رو از اینجا برمی داشتند، و می آوردند به این قسمت، توی کوره.

زغال سنگ تو همچین سیستمی تمام زمستون در حال سوختن بود، هوای این قسمت رو گرم می کرد و هوای گرم که سبکتره به سمت بالا و درون این لوله ها می رفت و از دریچه ها بیرون می رفت.

بعد از اینکه هوا که گرمای خودش رو به اتاق می داد، از دریچه ها وارد لوله های بزرگ می شد و چون سرد و سنگین تر بود، پایین می رفت و چرخه ادامه پیدا می کرد.

بنابراین این لوله هایی که عایق نداشتند و ممکن بود درز هم داشته باشند مشکلی ایجاد نمی کردند، چون گرمای نشتی از لوله ها کف خونه رو گرم می کرد.

اما حالا ترموستات سیستم رو روشن میکنه، فن قدرتمند کوره هوا رو به بالا میفرسته و هوا به طور موثری گرم میشه، ترموستات دوباره سیستم رو خاموش میکنه.

بنابراین سیستم های مدرن مدت زمان زیادی در حالت خاموش قرار دارند.

بنابراین هربار سیستم روشن بشه، لوله ها سرد هستن و هوای گرم باید اول به سرمای اونا غلبه کنه. پس باید لوله ها رو درزگیری و عایق کنیم.

یک مورد دیگه هم هست که دوست دارم، بررسی کنیم.

کندانسور کوره در این قسمت واقع شده و کارکرد خوبی داره، عملکرد این کندانسور اونقدر خوبه که هوای خارج شده از اون به جای دودکش به فضای خارج منتقل میشه.

برای نشان دادن عملکرد و قسمت های اصلی کوره، من یک نمونه قدیمی تر رو با خودم آوردم.

گرم کننده گازسوز درون کوره قرار داره. گرم کننده گاز رو داخل تبادل کننده های گرما می سوزونه و تمام اون بخش های سمی گاز درون محفظه های تبادل گرما باقی می مونند تا وقتی که به بیرون یا دودکش برن.

هوای ساختمون از فضای داخلی به اینجا بر میگرده و توسط دمنده به بخش تبادل حرارت کوره دمیده میشه.

بنابراین وقتی قسمت سوزاننده گاز روشن میشه و کوره هنوز گرم نشده، نیازی نیست بلافاصله فن هم روشن بشه.

این نوع از کوره سنسوری داره که تو این قسمت و در معرض جریان هوا قرار می گیره و دمای هوای مناسب برای روشن شدن فن رو اندازه گیری میکنه.

من حالا میخوام کوره سیستم شما رو چک کنم، و کوره سیستم شما همچین سنسوری نداره و فقط یه تایمر داره که روی 30 ثانیه تنظیم شده.

در کوره هایی که به جای سنسور دما تایمری دارند که روی زمان مشخصی مثلا 30 ثانیه تنظیم شده، بعد از 30 ثانیه، فن روشن میشه و هوا رو به داخل ساختمون می فرسته که ممکنه باعث ورود یه کم هوای سرد هم بشه اما ما نمیتونیم کاریش بکنیم.

در عوض یه چیز دیگه هست که میتونیم بررسیش کنیم (و شاید بتونیم عملکردشو تصحیح کنیم): موتور دمنده.

میخوام ببینم رو چه سرعتی تنظیم شده.

بیشتر مدل ها سه یا چهار سرعت متفاوت دارند.

درون این قسمت موتور دمنده و یک مدار چاپی رو می بینیم. رنگ سیم تعیین میکنه به چه سرعتی مربوطه. برای مثال سیم آبی به دومین سرعت بالا اختصاص داره.

سیم قرمز مربوط به کمترین سرعته. جای سیم قرمز و آبی رو عوض کنید.

با این تغییرات از عملکرد کوره ات راضی تر خواهید بود. حالا سرعت دمنده کاهش پیدا کرده، و این یعنی هوایی که به قسمت تبادل گرما می رسه فرصت بیشتری برای گرم شدن داره.

و چرخه های روشن و خاموش شدن دستگاه هم طولانی تر میشن و این برای ساکنان خانه راحت تر خواهد بود.

حالا باید برگردیم و اون لوله ها رو درزگیری و عایق بندی کنیم.

نقاط اتصال لوله ها همانطور که در تصویر می بینید همیشه مستعد نشتی پیدا کردن هستند.

نوار لوله اصلا به درد درزگیری لوله نمیخورند، چون چسبندگی خیلی کمی دارند.

شما حداقل باید از یه چیزی مثل نوار فویل استفاده کنید. نوار فویل با قدرت چسبیدن به فلز حتی در هوای سرد طراحی شده. این نوار برای درزگیری این خطوط افقی که می بینید عالیه.

درزگیری زانو ها کمی سخت تره. من برای اینکار از این محصول به اسم داکت مستیک استفاده میکنم که با قلمو به درزها مالیده میشه.

یه محصول دیگه هم برای درزگیری وجود داره که یه چیزیه بین نوار فویل و داکت مستیک: یک نوار فویل با یک لایه از داکت مستیک.

خب حالا که کار درزگیری تموم شد، باید کانال ها را عایق کنیم تا گرما از طریق رسانایی گرمایی هدر نره.

ما از این نوع عایق با فویل در دو سمت و پشم شیشه با ضخامت یک اینچ و ارتفاع 5 فوت برای عایق کاری استفاده می کنیم.

با یک نوار مقدار مورد نیازمو اندازه میگیرم و میبرم.

عایق رو دور کانال ها میپیچیم و با نوار فویل می چسبونیم.

برای قسمت هایی مانند این که محل اتصال کانال ها هستند و میشه یک سرشون رو باز کرد، میتونیم از یه نوع دیگه از عایق که به صورت روکش لوله ای آماده با قطر 6 اینچه استفاده کنیم.

برای هدر نرفتن گرما درپوش کانال رو میگذاریم و عایق رو روی اون میکشیم.خیلی سریعتر انجام میشه.

خب کارهایی که انجام دادیم رو مرور می کنیم: سرعت دمنده توی کوره رو پایین آوردیم تا هوا بتونه بیشتر گرم بشه، و کانال ها رو درزگیری و عایق کردیم.

برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد عایق کاری، می توانید به مطلب عایق کاری حرارتی لوله های موتورخانهمراجعه کنید.

عایق کاری لوله های موتورخانه یکی از ده ها خدمات ما در مجموعه تاسیسات 24 ساعته به شمار می آید.